(: اطلاعات عمومی :)

پیشینه جشن شب یلدا و رسم و رسوم آن

مجموعه: تاریخ و تمدن

شب یلدا یا شب چله آخرین روز آذرماه، شب اول زمستان و درازترین شب سال است.ایرانیان باستان با باور اینکه فردای شب یلدا با دمیدن خورشید، روزها بلند تر شده و تابش نور ایزدی افزونی می یابد، آخر پاییز و اول زمستان را شب زایش مهر یا زایش خورشید می خواندند و برای آن جشن بزرگی برپا می کردند.
این جشن در ماه پارسی «دی» قرار دارد که نام آفریننده در زمان قبل از زرتشتیان بوده است که بعدها او به نام آفریننده نور معروف شد.
نور، روز و روشنایی خورشید، نشانه هایی از آفریدگار بود در حالی که شب، تاریکی و سرما نشانه هایی از اهریمن. مشاهده تغییرات مداوم شب و روز مردم را به این باور رسانده بود که شب و روز یا روشنایی و تاریکی در یک جنگ همیشگی به سر می برند. روزهای بلندتر روزهای پیروزی روشنایی بود، در حالی که روزهای کوتاه تر نشانه یی از غلبه تاریکی.

● پیشینه جشن
یلدا و جشن هایی که در این شب برگزار می شود، یک سنت باستانی است. این جشن مراسمی آریایی است و پیروان میتراییسم آن را از هزاران سال پیش در ایران برگزار می کرده اند. یلدا روز تولد میترا یا مهر است. این جشن به اندازه زمانی که مردم فصول را تعیین کردند کهن است.

● مراسم و آداب جشن
برای در امان بودن از خطر اهریمن، در این شب همه دور هم جمع می شدند و با برافروختن آتش از خورشید طلب برکت می کردند.
آیین شب یلدا یا شب چله، خوردن آجیل مخصوص، هندوانه، انار و شیرینی و میوه های گوناگون است که همه جنبه نمادی دارند و نشانه برکت، تندرستی، فراوانی و شادکامی هستند. در این شب هم مثل جشن تیرگان، فال گرفتن از کتاب حافظ مرسوم است. حاضران با انتخاب و شکستن گردو از روی پوکی و یا پری آن، آینده گویی می کنند.
جشن شب یلدا جشنی است که از ۷ هزارسال پیش تاکنون در میان ایرانیان برگزار می شود. ۷ هزار سال پیش نیاکان ما به دانش گاه شماری دست پیدا کردند و دریافتند که نخستین شب زمستان بلندترین شب سال است.
یکی دیگر از دلایل برگزاری این جشن، شب زادروز ایزدمهر یا میترا است. مهر به معنای خورشید است و تاریخ پرستش آن در میان ایرانی ها و آریایی ها به پیش از دین زرتشت بازمی گردد که پس از ظهور زرتشت این پیامبر او را اهورامزدا تعریف کرد. یکی از ایزدان اهورایی مهر بود که هم اکنون بخشی از اوستا به نامش نامگذاری شده.
در «مهریشت» اوستا آمده است؛ «مهر از آسمان با هزاران چشم بر ایرانی می نگرد تا دروغی نگوید».

● آیین های جشن شب یلدا
یکی از آیین های شب یلدا در ایران، تفال با دیوان حافظ است. مردم دیوان اشعار لسان الغیب را با نیت بهروزی و شادکامی می گشایند و فال دل خویش را از او طلب می کنند.
در برخی دیگر از جاهای ایران نیز شاهنامه خوانی رواج دارد. بازگویی خاطرات و قصه گویی پدربزرگ ها و مادربزرگ ها نیز یکی از مواردی است که یلدا را برای خانواده ایرانی دلپذیرتر می کند. اما همه اینها ترفندهایی است تا خانواده ها گرد یکدیگر آیند و بلندترین شب سال را با شادی و خرسندی به سپیده برسانند.
در سراسر ایران زمین، جایی را نمی یابید که خوردن هندوانه در شب یلدا جزء آداب و شیوه آن نباشد. در جاهای گوناگون ایران، گونه های تنقلات و خوراکی ها به تبع ژیرامون و شیوه زندگی مردم منطقه بهره برده می شود اما هندوانه میوه ای است که هیچ گاه از قلم نمی افتد، زیرا شمار زیادی به این باورند که اگر مقداری هندوانه در شب چله بخورند در سراسر چله بزرگ و کوچک یعنی زمستانی که در پیش دارند سرما و بیماری بر آنها غلبه نخواهد کرد.
مردم شیراز در شب یلدا به شب زنده داری می پردازند و برخی نیز بسیاری از دوستان و بستگان خود را دعوت می کنند. آنها در این شب سفره یی می گسترانند که بی شباهت به سفره هفت سین نوروز نیست و در آن آینه را جای می دهند. گونه های بی شمار آجیل و تنقلاتی چون نخودچی، کشمش، حلواشکری، رنگینک و خرما و میوه هایی چون انار و به ویژه هندوانه خوراکی های این شب را تشکیل می دهند.
در آذربایجان مردم هندوانه چله (چیله قارپوزی) می خوردند و باور دارند که با خوردن هندوانه لرز و سوز و سرما به تن آنها تاثیری ندارد.
در اردبیل رسم است که مردم، چله بزرگ را سوگند می دهند که زیاد سخت نگیرد و معمولاً گندم برشته (قورقا) و هندوانه و سبزه و مغزگردو و نخودچی و کشمش می خورند. در گیلان هندوانه را حتماً فراهم می کنند و باورمندند که هرکس در شب چله هندوانه بخورد در تابستان احساس تشنگی نمی کند و در زمستان سرما را حس نخواهد کرد. «آوکونوس» یکی دیگر از میوه هایی است که در این منطقه در شب یلدا رواج دارد و به روش خاصی تهیه می شود.
در فصل پاییز، ازگیل خام را در خمره می ریزند، خمره را پر از آب می کنند و کمی نمک هم به آن می افزایند و در خم را می بندند و در گوشه یی خارج از هوای گرم اتاق می گذارند، ازگیل سفت و خام، پس از مدتی پخته و آبدار و خوشمزه می شود. آوکونوس (ازگیل) در اغلب خانه های گیلان تا بهار آینده یافت می شود و هر زمان هوس کنند ازگیل و تازه و پخته را از خم بیرون می آورند و آن را با گلپر و نمک در سینه کش آفتاب می خورند.بنا به روایت مردم کرمان تا سحر انتظار می کشند تا از قارون افسانه یی استقبال کنند. قارون در پوشاک هیزم شکن برای خانواده های فقیر تکه های چوب می آورد. این چوب ها به زر دگرگون می شوند و برای آن خانواده، ثروت و روزی به همراه می آورند.

● جشن شب یلدا
جشن شب یلدا یک جشن کاملاً زنده است و همه مسیحیان جهان این جشن را با نام جشن تولد مسیح برگزار می کنند. یلدا و مراسمی که در نخستین شب بلند زمستان و بلندترین شب سال برپا می کنند سابقه یی بسیار دراز داشته و مربوط می شود به ایزد مهر.
این جشن که یکی از کهن ترین جشن های ایران باستان است در اصطلاح به آن شب چله هم می گویند. چله بزرگ از یکمین روز دی ماه جشن خرم روز تا دهم بهمن که جشن سده است به طول می انجامد و آن را چله بزرگ می نامند به آن دلیل که شدت سرما بیشتر است، آنگاه چله کوچک فرا می رسد که دهم از بهمن تا بیستم اسفند به طول می انجامد و سرما کم کم کاسته می شود.
چله اول که اولین روز زمستان و یا نخستین شب آن است تولد مهر و خورشید شکست ناپذیر است، زیرا مردم دوره های گذشته که پایه زندگی شان برکشاورزی و چوپانی قرار داشت و در طول سال با سپری شدن فصل ها و تضادهای طبیعت خو داشتند و براثر تجربه و گذشت زمان با گردش خورشید و تغییر فصول و بلندی و کوتاهی روز و شب و جهت حرکت و قرار ستارگان آشنایی یافته و کارها و فعالیتشان را براساس آن تنظیم می کردند و به تدریج دریافتند که کوتاهترین روزها آخرین روز پاییز یعنی سی ام آذر و بلندترین شب ها شب اول زمستان است اما بلافاصله بعد از این با آغاز دی روزها بلندتر و شب ها کوتاه تر می شود.
اقوام قدیم آریایی جشن تولد آفتاب را آغاز زمستان می گرفتند خصوصاً ژرمن ها که این ماه را به خدای آفتاب نسبت می دهند و زیاد هم بی تناسب نیست چرا که آغاز زمستان مثل تولد خورشید است که از آن روز در نصف کره شمالی رو به افزایش و ارتفاع و درخشندگی می گذارد و هر روز قوی تر می شود. در این شب آتش برمی افروختند تا تاریکی و عاملان اهریمنی و شیاطین نابود شده و بگریزند و همچنان که خورشید به مناسبت فروغ و گرمای کارسازش تقدس پیدا کرده بود آتش نیز همان والایی را نزد مردمان دارا شد.
چون تاریکی فرا می رسید در پرتو روشنایی آتش تاریکی اهریمنی را از بین می بردند. در شب یلدا یا تولد خورشید افراد دور هم جمع می شدند و جهت رفع این نحوست آتش می افروختند و خوان ویژه مانند سفره یی که عید نوروز تهیه می کنند اما محتویات آن متفاوت است می گستراندند و هر آنچه میوه تازه فصل که نگهداری شده بود و میوه های خشک در سفره می نهادند.
این سفره جنبه دینی داشته و مقدس بود و از ایزد خورشید روشنایی و برکت می طلبیدند تا در زمستان به خوشی سر کنند و میوه های تازه و خشک و چیزهای دیگر در سفره تمثیلی از آن بود که بهار و تابستانی پربرکت داشته باشند و همه شب را در پرتو چراغ و نور و آتش می گذراندند تا اهریمن فرصت دژخویی و تباهی نیابد. سفره شب یلدا سفره میزد است و میزد عبارت است از میوه های تر و خشک و آجیل یا به اصطلاح زرتشتیان لرک که از لوازم این جشن بود که به افتخار و ویژگی مهر یا خورشید برگزار می شد.
امروز هم ایرانیان در سراسر جهان این جشن زیبا را در کنار یکدیگر برگزار می کنند و به خواندن شاهنامه و گرفتن فال حافظ می پردازند.

دریاچه غمیش در شهر طالقان استان البرز واقع است. مراتع سرسبز، جویباران و رودهای جاری در کف دره ها زیبایی وشکوه ویژه ای به این ناحیه می بخشد. دیدار آبادیهای کوچک و بزرگ آن بر فراز تپه ماهورهای رنگارنگ در بهترین زمان بازدید از منطقه یعنی اوایل فروردین ماه هر سال، شورانگیز و فراموش نشدنی است.

هوای پاک صاف و آبی یکدستی در این روزهای آغازین سال بر منطقه حاکم است. نسیم جانبخش بهاری می وزد. از طریق بزرگراه کرج به قزوین در جاده طالقان و از آبادی بزرگ زیاران با وسیله نقلیه و در جاده طالقان و از آبادی بزرگ زیاران با وسیله نقلیه و در جاده ای آسفالته با عبور از دهکده های زیبای صمغ آباد و ابراهیم آباد بتدریج ارتفاع می گیرید. پس از مدت کوتاهی بر گردنه 2700 متری ابراهیم آباد قرار می گیرید.
دورنمای مناظر با شکوه خط الرأس شاه البرز در پس زمینه آبی آسمان بی نظیر است. از گردنه سرازیر شده، وارد دره عظیم آن می گردید. راه آسفالته را پی گرفته، ابتدا به شهرک و آنگاه رو به سوی شمال به آبادی حسن جون در کنار خروشانترین رودخانۀ طالقان می رسید. پس از خروج از وسیله نقلیه تان از کنار مدرسه بزرگ آبادی، مسیری ملایم را در تپه ای به رنگ سرخ به سمت غرب پیش گیرید و آرام آرام به صعود ادامه دهید. در مسیر ماشین رو و خاکی که در آن ترددی انجام نمی شود. بالا بروید و سرانجام پس از یک ساعت به گردنۀ کوتاهی می رسید. دورنمای چندین درخت و گنبد سبز و جذاب امامزاده قاضی سعید در شمال به صورتی رؤیایی و مسحور کننده خودنمایی می کند. تا افقهای دوردست غربی تپه ماهورها ادامه دارند. از گردنه سرازیر شوید، پس از نیم ساعت به امامزاده و چشمۀ گوارای آن می رسید.

هنوز درختان را برگ و بری نپوشانده است. هوای پاک و خنکی در منطقه جریان دارد. استراحت کوتاهی کنید و رو به سوی گردنه ای در ورای یک قله خاکی در سمت غرب، از مسیری پاکوب راهتان را ادامه دهید و به گردنه می رسید و از سوی دیگر به طرف آبادی کوچک و بسیار زیبای آرتون پایین بروید. پس از رسیدن به باغهای ده، اندکی به سمت جنوب سرازیر شوید. در حالی که از چمنزارها و درختان گیلاس و سیب می گذرید، خود را روبروی پهنۀ بسیار بزرگ و گستردۀ دریاچه غمیش استخر می یابید. دریاچه در کاسۀ پهناوری از جویباران جاری از کوه و در میان نیزارها قرار دارد. آب آن شفاف است و محیط وسیعی را احاطه کرده است. چادر خود را در این محل برپا کنید. پس از یک کوهپیمایی جذاب و با نشاط سه ساعته از حسن جون تا بدآنجا، دیدار دریاچه خستگی شما را می زداید. غمیش استخر مکان بسیار مناسبی برای یک استراحت شبانه و گردشی در میان باغها و مزارع و لذت بردن از طبیعت جذاب طالقان است.
صبح روز بعد که اولین پرتوهای نور خورشید بر منطقه تابین می گیرد، پس از نرمشی کوتاه در کنار برکۀ زیبای غمیش استخر، از دشت کوچکی در جنوب دریاچل رو به سوی جنوب سرازیر می گردیم . راه با عبور یک سراشیبی و سربالایی مختصر، به تپۀ بزرگی منتهی می شود. با گام نهادن بر فراز این تپۀ، در زیر پایمان با منظره بسیار زیبا و پر کشش دریاچۀ فاقد هرگونه پوشش گیاهی است و آبی نسبتا سرد و به رنگ سبز سیر دارد که از سرچشمه های متعددی در کناره و کف آن تغذیه می شود. این دریاچه در نزدیکی آبادی میراش قرار دارد. با دیداری از این دریاچۀ زیبا به سمت جنوب حرکت کنید. و پس از نیم ساعت به آبادی زیبای میراش می رسید و آز انجا به شهرک مرکز طالقان باز گردید.

راههای دیگر دستیابی به دریاچه:

1- درۀ طالقان، زیدشت، پل دنبلید، روستای میراش در جادۀ آسفالت.

آبشار سیجان در استان البرز واقع است. آبشار در نزدیکی روستایی به همین نام و در ارتفاعات مشرف به روستا واقع شده است. مسیر آبشار از میان دره ای که رودخانه سیجان در آن جریان دارد عبور میکند. در این مسیر درختان آلبالو، بوته های پونه و بابونه زیبایی دو چندانی به مسیر داده است. در قسمتهایی از مسیر نیاز به عبر از عرض رودخانه است از این روی کفش مناسب همراه داشته باشید. آبشار در فاصله 2 کیلومتری جنوب روستا و در ارتفاع 2264 متری از سطح دریا واقع شده است. در 18 کلیومتری جاده چالوس ، جاده ای به سمت پیست اسکی خور و روستای خوزنکلاه منشعب می شود که روستای سیجان در کنار این جاده واقع شده است. با ادامه مسیر منشعب پس از گذشتن روستاهای سرزیارت و گوراب به روستای سیجان خواهید رسید که دارای مناظر زیبای طبیعی فراوانی است. روستای سیجان در بخش آسارا دارای جاذبه های دیدنی زیادی از جمله اثر تاریخی و مذهبی از جمله امامزاده محمد است که اجرای طرحهای عمرانی در این روستا می تواند موجب افزایش شمار گردشگران شود.

منبع: کویرها و بیابانهای ایران

آبشار سیاه بند طالقان در استان البرز واقع است. آبشار سیاه بند یا به گویش محلی، سیاه بندی چُره، در فاصله حدود 2 کیلومتری، شمال روستای سوهان واقع شده است. مسیر دسترسی، محله اوبار در شمال روستا، سپس از جاده شنی و خاکی به سمت هفت چشمه، طی مسیر میشود. آنگاه از مسیر نهر جاری در هفت چشمه، به سمت شمال و سرچشمه آن، حرکت می شود. برای دسترسی به این آبشار در حدود یک ساعت، پیاده روی، برای افراد متوسط، مورد نیاز است. با رسیدن به منطقه ای که خاک و سنگ های آن، قرمز رنگ است، در ادامه، آبشار سیاه بند، مشاهده میشود. آبشار سیاه بند، در حدود 8 متر ارتفاع و در تابستان، بسیار کم آب می شود.

روستاي سوهان در 25 کيلومتري غرب شهرک طالقان واقع است. غار معروف سوهان نيز در شمال اين روستا پذيراي علاقمندان خويش است. چُره در نزد مردم روستاي سوهان طالقان، به معني آبشار است. البته اگر ارتفاع آب کم باشد به آن چُرنا مي گويند. با توجه به ارتفاعات صخره ای در شمال روستای سوهان، حداقل شش آبشار بلند (شش متر و بیشتر) در نهر های دائمی یا فصلی کوهستان های این منطقه، قابل مشاهده است، که مشهورترین آنها، آبشار چُره و آبشار سوهان، بعنوان یکی از جاذبه های مهم منطقه هستند. در نهرها و رودخانه های فصلی این منطقه، به خصوص در فصل بهار، آبشارها پرآب بوده و به تدریج با کم شدن آب نهرها، آنها نیز کم آب و در تابستان خشک خواهند شد. بعلاوه در فصل زمستان، با هجوم سرما و یخ بستن آبشارها، جلوه دیگری، از طبیعت زیبای این منطقه، قابل مشاهده است. درختان مثمر که در باغات مورد استفاده است، مثل: گردو (جوز)، سيب (سيف)، زرد آلو (شُلانک)، گوجه سبز(الوک)، آلو ، آلوسياه، انگور، گلابي، بادام، ذال ذالک (کهري)، گيلاس، سنجد، فندوق و نظاير آنها و درختان غیر مثمر نظير: چنار (که درخت هفت چنار وسط روستا، کاملا مشهور است)، تبريزي، زبان گنجشک، شال، نارون، بيد و برخي ديگر. در مرکز روستاي سوهان، محوطه پاركينگ مانندي (موسوم به عسلي سر) در پايان جاده اصلي منتهي به روستا قرار دارد كه در شمال آن، درخت چنار کهنسالی (چنار دار) سوهان با 7 شاخه و تنه اصلي و قطري در حدود 14 متر، قرار دارد. گفته ميشود قدمت اين درخت، به بيش از 1000 سال مي رسد. اين درخت نزد اهالي تقدس زيادی دارد.

منبع : کویرها وبیابانهای ایران

آبشار فشند در استان البرز واقع است. این آبشار در ارتفاعات روستای فشند ساوجبلاغ قرار دارد. مسیر رودخانه فشند تا آبشار سوته دره یکی از مسیرهای جذاب جهت کوهنوردی سبک است. فشند یا پشند نام روستایی با قدمت ۳۳۳۰ ساله ،در ۷۵ کیلومتری غرب تهران که در شمال هشتگرد واقع شده است. این روستا از نظر حوضهٔ آبریز کوهستانی و دشتهای آبرفتیِ رودخانه ای از بزرگ ترین روستاهای ایران است. روستای فشند مسیر صعود به قله خراسان کوه است. نام های دیگر آن خرسان کوه، خراسان کوه ذکر شده اند. خوراسان کوه به معنای طلوع خورشید ،در غرب البرز مرکزی با ارتفاع ۳۱۵۰ متر واقع شده است. مبدأ صعود روستای فشند است که در فاصله ۱۳ کیلومتری شمال هشتگرد واقع شده است. قله خوراسان کوه ازسه نقطه ولیان، طالقان و فشند قابل دستیابی است.در داخل روستا تابلویی وجود دارد که کمربندی کوهستان خوراسان را مشخص کرده است. دمت فشندبه بیش از سه هزار سال پیش بر می گردد. آثار بر جای مانده از عصر آهن در جنوب غربی روستا در محلی به نام کشان، یافت شده است. زبان مردم پشند تاتی است. جهت رسیدن به فشند ،در مسیر اتوبان تهران قزوین بعد از گذشتن از کرج و عوارضی قدیم تابلوی هشتگرد جدید دیده میشود.بعد از ورود به این جاده تابلوهای روستای فشند گردشگران را به میدان مادر و از انجا به سمت خیابان صدرا و داخل روستا هدایت میکنند.

منبع : کویرها وبیابانهای ایران

آبشار شله بن که یکی از زیباترین آبشار های طالقان است و دارای طبیعتی بکر و ناب است. این آبشار از قلل خسبان سرچشمه گرفته و سپس رودخانه خسبان رود را تشکیل میدهد. آبشار شلبن(شله بن) در غرب روستاي بزج در 10 کيلومتري شمال شهرک طالقان واقع شده است و مناظر طبيعي اطراف آن بسيار زيباست. اين آبشار از سه طبقه تشکيل شده و در مسير دسترسي به آن مي توان از کوچه باغ هاي قديمي روستاي خسبان و بزج نيز ديدن کرد.

بزج روستایی‌است در دهستان بالاطالقان و یکی از مرتفع‌ترین روستاهای طالقان می‌باشد که در جوار دره شلبان بزج و آبشار شلبان بزج واقع است. بیشتر مردم این روستا دامدار کشاورز و فرهنگی می‌باشند.روستای بزج با روستاهای سگران و نویزک همسایه می باشد.در حال حاضر در روستای بزج مردم بومی خیلی کم هستند و سن و سال بالایی را دارا میباشند.دامداری در زمان قدیم رواج داشت ولی الان در این روستا بجز چند عدد دام که از انگشتن دست هم کمتر است دیگر دامی در این روستا وجود ندارد و حتی کشاورزی هم رواجی ندارئ چون ساکنان بومی از لحاظ سنی بالا هستند و قادر به فعالیت نمی باشند البته بچه های این افراد در روستای بزج خانه های جدید ساخته اند و در اوقات فراغت به این روستا می ایند و صفای خاصی را در این روستا بوجود می اورند. غاری به درازای ۲۵ متر به نام غار بزج در نزدیکی این روستا وجود دارد.

منبع : کویرها و بیابانهای ایران

آبشار عالم زمین در استان البرز واقع است. این آبشار در ارتفاعات روستای عالم زمین ساوجبلاغ قرار دارد. این آبشار در ارتفاع 1720 متری از سطح دریا قرار گرفته است. روستای عالم زمین در شمال غربی شهرستان ساوجبلاغ و در فاصله ۱۰۰ کیلومتری تهران و در شمالی ترین قسمت شهر کوهسار واقع است. این روستا در منطقه ای کوهپایه ای قرار دارد که اطراف روستا با دیواره های بلند و بسیار زیبای صخره ای احاطه شده است. روستا در کنار رودخانه ای دائمی قرار گرفته است. این رودخانه در جهت شمال به جنوب از کوه های پلنگ دره و اخرک سرچشمه گرفته است به طوری که شاخه هایی از این رودها در برخی قسمت ها به صورت آبشارهای کوچک دیده می شود که منظره بسیار زیبایی بوجود آورده است. دسترسی به روستا و آبشار عالم زمین از طریق بزرگراه کرج-قزوین، خروجی کردان، یعد از روستای کردان و ولیان، جاده خاکی به روستای عالم زمین امکانپذیر است..

آبشار لیلستان دراستان البرز واقع است. آبشار به صورت پلکانی و در 9 مرحله از ارتفاعی بسیار زیاد به پایین میریزد. آبشار در ارتفاع 2180 متری از سطح دریا واقع شده است. لیلستان، روستایی از توابع بخش آسارا شهرستان کرج در استان البرز است. روستای لیلستان واقع در 42 کیلومتری جاده چالوس بعد از پل خواب قرار دارد. با تابلوی زرد رنگ روستای سیرا وارد مسیر روستای لیلستان می شوید. در این روستای علاوه بر وجود مقبره امام زاده هارون و هاشم، زیبایی رود های جاری و صدای پای آب که در سرتاسر این روستا طنین انداز است از دیگر جذابیتهای این منطقه است. این منطقه از شمال به روستای آیگان، از شرق به کوه هورس دار، از غرب به روستای کلوان و از جنوب به چاکی تخته محدود است. از سایر مناطق گردشگری این منطقه میتوان به مقبره امامزاده هاشم و هارون، زیارت پی، درختان کهنسال، ارتفاعات چالی، چشمه سر، چشمه بابا موسی، تپه غدیر و تپه امین آقا اشاره کرد.

منبع : کویرها و بیابانهای ایران

آبشار نشترود در استان البرز واقع است. نشترود نام یکی از روستاهای اطراف شهر کرج در استان البرز می‌باشد که دارای آب و هوای بسیار خوب و مطبوع است. این روستا در کیلومتر ۳۵ جاده کرج- چالوس و در جوار دره زیبایی واقع شده‌است. از روستاها و آبادی‌های همجوار نشترود می توان به پل خواب، سیرا، ورزن، حرین، لیلستان، کلوان، اویزر، آیگان و از جنوب به کوههای روستای دروان اشاره کرد. خونکار نام قله ای در ارتفاع 3800 متری از سطح دریا است که یکی از قلل مرتفع و معروف کشور برای صعود کوهنوردان میباشد. این قله در بخش میانی سلسله جبال البرز و در جوار قله کهار قرار گرفته است. قله ناز در شرق آن و در شمال آن قلل هفتخوان ، کرچان و کلاش ویا واقع شده اند.دسترسی به این قله زیبا از طریق روستای نشترود برای علاقه مندان به کوهنوردی میسر می باشد. آبشار نشترود واقع در ضلع غرب روستای نشترود با ارتفاعی در حدود 110 متر،یکی از بلند ترین آبشارهای شناخته شده در ایران بشمار میرود. این آبشار از میان صخره ای بلند به پایین میریزد و در میان دره رود نشترود واقع است.

منبع : کویرها و بیابانهای ایران

آبشار نوجان در استان البرز واقع است. یکی از مناطق زیبای جاده چالوس روستای نوجان واقع در کیلومتر ۱۵ جاده کرج به چالوس راه فرعی خاکی از کنار آبشار معروف نوجان میباشد. طی کردن این مسیر ۳.۵ کیلومتری شما را به روستای زیبای نوجان میرساند .این روستابه خاطر قرار گرفتن در موقعیت استراتژیک منطقه ای که از سمت جنوب به روستای آتشگاه که به باغستان کرج منتهی می شود و از سمت شرق به جاده کرج چالوس می پیوندد از اهمیت بسزایی برخوردار است. مسیر فرعی از نزدیکی آدران جدا شده و به روستای نوجان و آبشار نوجان منتهی می شود که دارای مناظر بسیار زیبایی است.در ادامه این مسیر نیز آبشارهای خوارس در منطقه ای بکر و کم نظیر،در میان کوه های مرتفع واقع شده اند که بازدید از آن ها نیاز به امکانات مناسب کوهنوردی دارد. ک پل فلزی کوچک و نه چندان مطمئن ابتدای جاده ای خاکی و تقریبا صعب العبور است که پس از گذشتن از پیچ و خم های کوهستانی به روستاهای نوجان، خوارس-Khoãrs- دروان-Dorvãn- و آتشگاه منتهی میشود.

منبع : کویرها و بیابانهای ایران