تبادل لینک هوشمند عمارت حبیبی در شهر سنندج واقع در استان کردستان خیابان امام کوچه حبیبی و در بخش برونی عمارت ملا لطف الله شیخ الاسلام قرار دارد و در آن آثار و اشیاء تاریخی کشف شده از استان و سایر نقاط ایران به نمایش گذاشته شده‌است. اروسی موزه سنندج یکی از نمونه‌های اروسی سازی و کار استادکاران سنندجی میباشد. ساختمان این بنا در زمان حکومت ناصرالدین شاه قاجار با قدمت نزدیک از ۱۵۰ سال توسط ملا لطف اللهشیخ السلام که یکی از علمای بنام اهل سنت در دوره قاجاریه میباشد احداث شده وپس از درگذشت وی این عمارت توسط وراث آن مرحوم بصورت دو بخش بیرونی واندرونی به اشخاص دیگری واگذارشده که بخش بیرونی به تملک عبد الحمیدخان سنندجی مشهور به سالار سعید (موزه فعلی ) وبخش اندرونی به تملک خانواده حبیبی (عمارت حبیبی فعلی قسمت ادرای ) درآمده است ، سالار سعید درشهریور ماه سال ۱۳۳۶ بخش بیرونی را به اداره فرهنگ وقت (آموزش و پرورش )واگذارنمود و این بنا تا سال۱۳۵۱ در تملک آموزش و پرورش بوده و طی این مدت استفاده هایی چون دانشسرا، اداره فرهنگ، کتابخانه، خانه پیشاهنگی، امورتربیتی داشته است. در سال۱۳۴۹ وزیر فرهنگ وهنر وقت در دیداری که از سنندج داشته ازاین خانه بازدید مینماید واین خانه را برای موزه مناسب تشخیص داده ودستور خریداری در سال ۱۳۵۴ شمسی داده میشود وموزه سنندج دراین بنا به صورت دوبخش مردم شناسی وباستانشناسی افتتاح میگردد.بنای مورد اشاره دارای ویژگیهای خاص معماری به سبک معماری مرکزی ایران وگچبریها آئینه کاریها با قدمتی بیش از ۱۴۰ ساله میباشد که در بناهای قدیمی سنندج نظیر آنها را کمتر می توان یافت. این خانه قدیمی شامل یک زینت بخش آن حوض مستطیل شکلی باسه فواره سنگی زیبا و بنای اصلی ومتعلقات آن است که بنای اصلی در ضلع جنوبی واقع وشامل زیر زمین ویک طبقه فوقا نی است .زیرزمین این بنا به شکل حوضخانه است که دارای سقف گنبدی شکل با تز ئینات آئینه کاری و گچبری تلفیقی است و همچنین شاه نشینهاوحوض سنگی این قسمت که شش ضلعی است بسیار جالب توجه است ودر حال حاضر موزه مردم شناسی است وشیوه زندگی کردها را از لحاظ پوشاک،کشاورزی،هنرهای دستی وموسیقی سنتی و… بنمایش گذاشته شده است. در طبقه فوقانی بنا تالار تشریفات یا سالن بزرگی خود نمایی می کند که از ضلع شمالی بوسیله یک ارسی هفت دری به حیاط مشرف ومنظره ای بدیع به سالن بخشیده است.ارسی این تالار از بزرگترین ارسیهای ایران است که توسط استاد کار معروف کردستانی « استاد حبیب الله سنندجی» معروف به استاد نساء ساخته شده است.
برچسب‌ها:
کتیبه تنگی ور در 45 کیلومتری شمال غربی کامیاران در استان کردستان و در 500 متری روستای تنگی ور و در تنگه کوههای زینانه در بلندترین نقطه صخره کوه بقایای کتیبه و نقش برجسته ای به چشم می خورد که به خط میخی آشوری است و در یک طاق نما به ارتفاع 120 و پهنای 770 و عمق 35 سانتی متری حجاری و نقش شده است و احتمالا تصویر سارگن دوم پادشاه آشوری است. تاریخ کتیبه احتمالا مربوط به هزاره دوم یا اوایل هزاره سوم قبل از میلاد مسیح است.
برچسب‌ها:
روستای نجنه علیا یکی از روستاهای هدف گردشگری است که در فاصله 38 کیلومتری جاده بانه به سردشت در محیطی جنگلی و کوهستانی قرار گرفته است. اهمیت این روستا به جز محیط طبیعی، بکر و زیبای آن در فراوانی چشمه‌سارها، وجود قرآن قدیمی در مسجد تاریخی آن و مجتمع شیلات کوچکی در روستا است که ماهی‌های آن طعم بسیار لذیذی داشته و در همان محل ارایه میشود. روستای دی‍دن‍‍ی دیگری ن‍ی‍ز در شهرستان بانه می ت‍و‌ان‍د هدف م‍ن‍‍اس‍ب‍‍ی برای یک س‍ف‍ر ب‍‍اش‍د که آن را نجنه می خ‍و‌ان‍ن‍د. روستای نجنه در فاصله 38 کیلومتری شهر بانه و در جاده سردشت به این شهر و در محیطی جنگلی و کوهستانی واقع است. اهمیت گردشگری این روستا به جز طب‍ی‍‍ع‍ت بکر و زیبای آن در فراوانی چ‍ش‍م‍ه س‍‍ار‌ه‍‍ا و وجود قرآن قدیمی در مسجد تاریخی آن است. وجود مجتمع شیلات در روستا نجنه و ارایه م‍‍ا‌ه‍‍ی ت‍‍ازه در غ‍ذ‌اخ‍ور‌ی ه‍‍ا‌ی محل، حال و ه‍و‌ای‍‍ی وی‍ژه به منطقه بخشیده است که این ه‍م‍ه م‍‍ی‌ت‍و‌ان‍د ب‍‍ه‍‍ان‍ه‌ا‌ی ق‍‍اب‍ل ق‍ب‍ول برای م‍ق‍ص‍د س‍ف‍ر گ‍ردش‍گ‍ر‌ان د‌اخ‍ل‍‍ی و خ‍‍ارج‍‍ی ب‍‍اش‍د.
برچسب‌ها:
شهر مَريوان مرکز شهرستان مريوان در استان کردستان ايران است و در همسايگي مرز ايران و عراق قرار گرفته‌است. شهر مريوان در 125 کيلومتري شمال غربي سنندج قرار دارد.
قرار گرفتن در کنار درياچه زريوار، اورامان و طبيعت زيباي منطقه و همچنين ترانزيت و قاچاق کالا در مرز ايران و عراق (که فاصله آن از شهر کمتر از 20 کيلومتر است)، باعث رونق اقتصادي و گسترش مريوان شده‌است.
تاريخچه
نام مريوان
در گذشته هنگام صدور قبالجات و ذکر محل تولد در موقع صدور شناسنامه از دو کلمه مهروان و دژ شاهپور استفاده شده است. در باره وجه تسميه مريوان گمان‌هاي زير گفته شده:
در متون قديمي مريوان را “مهروان” متشکل از دو واژه مهر و وان به معني جايگاه مهر نوشته‌اند.
اين منطقه داراي محصولات جنگلي مانند مازوج ، کتيرا و گز درختي بوده و عداي براي تجارت اين قبيل محصولات به اين منطقه آمده که گويا اهل مرو بوده اند و در همين محل ساکن شده اند. لذا، اين منطقه را مرويان خوانده که به مرور زمان به مريوان تغيير نام پيدا کرده است .
نيز گفته اند چون درياچه زريبار باتلاقي بوده و در نتيجه انواع مرغان آبي مهاجر در فصول مختلف به منطقه کوچ کرده اند و در زبان کردي به مرغابي مراوي گفته مي‌شود لذا منطقه بنام مراويان (جاي مرغابي) موسوم گرديد که در نتيجه گذشت زمان به مريوان تغيير يافته است.
آمده است عده‌اي از مراوانيان پس از شکست و انقراض حکومت اموي در بغداد گريخته و در اين محل سکني گزيدند. از اين‌رو اين منطقه را مروانيان نام نهادند که بر اثر مرور زمان به مريوان تغيير يافته است.
بناي شهر
در بررسي متون تاريخي مي‌توان شاهد درگيريها و تاخت‌وتازها و لشکرکشي هاي متعدد در دشت مريوان بود. وجود قلاع متعدد و مستحکم نشان دهنده همين موضوع است. يکي از اين قلعه‌ها که بعداً به قلعه مريوان معروف گشت، قلعه هلوخان است که در زمان حکمراني اردلانها در دوره صفويه بر روي کوهي که مشرف و مسلط به دشت و شهر فعلي مريوان مي‌باشد ساخته شد. بعدها در کنار اين قلعه ، به دستور امير حمزه بابان مسجدي با آجرهاي قرمز رنگ ساختند که به مسجد سرخ (مزگه‌وته سوره) مشهور شد. آثار اين مسجد، قلعه زندان، آب انبار و مدفن امام مسجد (شيخ احمد ابن الا نبار النعيمي) هنوز بر جاست. از آنجا که منطقه مريوان غالباً محل تاخت و تاز بوده اين قلعه ، مسجد و ساير اماکن آن هميشه توسط مهاجمان تخريب و بعداً و مرمت مي‌شد تا اينکه به دستور شاه صفي کلاً تخريب گرديد.
در کتاب حديقه ناصري نوشته ميرزا شکرالله سنندجي آمده است که در سال 1281 هجري شمسي در زمان حکومت قاجاريه، به امر ناصرالدين شاه در دو هزار قدمي درياچه زريوار قلعه نظامي بسيار مستحکمي ساخته شد. يک سال بعد به امر حاج فرهاد ميرزا معتمدالدوله، عموي ناصرالدين شاه بر وسعت آن افزوده شد. اين قلعه نظامي به نام قلعه شاه آباد موسوم گرديد. در کنار قلعه نظامي و به دستور فرهاد ميرزا قصبه‌اي احداث گرديد و چند خانوار از طوايف و سادات به آنجا کوچ کردند که براي آسايش و بهداشت مردم و نظاميان مستقر در قلعه دستور داد يک باب حمام و يک باب مسجد در کنار همديگر بنا نمايند. براي تامين آب آشاميدني مردم، حمام و مسجد و قلعه نظامي از دره‌اي که در شمال شهر فعلي مريوان و قريه دارسيران (يکي از روستاهاي قديمي مريوان که از دوران زنديه آباد بوده و هم اکنون يکي از محلات شهر مريوان مي‌باشد) و در دامنه کوه فيلقوس (فه‌يله‌قوس) قرار دارد چند رشته قنات ايجاد کردند. دره نام‌برده از همان تاريخ تا کنون به دره فرهاد مشهور است.
تا قبل از احداث قلعه شاه آباد، باستثناي قريه دارسيران تقربياً محل فعلي شهر مريوان خالي از سکنه و پوشيده از درختان جنگلي بوده‌است.
در سال 1334 براي اولين بار در شهر مريوان با اعتبارات دولتي دبستان و دبيرستان احداث گرديد. دو سال بعد شهرداري و در سال 1338 دو حلقه چاه آب حفر و سال بعد موتورهاي پمپاژ آب نصب گرديد و در سال 1340 اولين موتور برق در مريوان به کار افتاد. مريوان در دهه 1330 دهي کوچک با چهار خيابان خاکي و تعدادي مغازه بود. تنها جاده مواصلاتي جاده قديمي و خاکي گاران (در محور سنندج-مريوان) بود.
در دوران جنگ ايران و عراق، مريوان همواره بمباران هوايي و موشکي مي‌شد و تعدادي از روستاهاي اطراف نيز بمباران شيميايي شدند. اما هيچگاه نيروهاي عراقي وارد اين شهر نشدند.
برچسب‌ها:
دزج شهري است در استان کردستان در غرب ايران. اين شهر در بخش چاردولي شهرستان قروه قرار گرفته است. جمعيت اين شهر در سال 1385، برابر با 2,417 نفر بوده است.
برچسب‌ها:
خبرنامه وب سایت: